Dümdüz olan dünyanın bir ucundan diğerine
Daralmıyor gözlerin ile aklımın arasındaki çizgiler
Ruhum acıyor
Mutluluğun yumuşak koynunda
Dergahını mesken tutmuşken aşkın
Tarifsizliğine meftunum baharın
Bir ressamın edası var ruhumda
Tuvalinde türlü renkleri sevdanın
Ve ellerimde serseri fırçanın izleri
Yine avuçlarım terliyor
Sevmeye yakınım, kendi ellerimde..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder