Arala Perdeni

Ben turna değilim,
Kanatlarım ağır sadece

Ve tenhaya mahkum ettim,

Senin gülüşünde bulduğu özgürlüğü..

Sessizliğine sürdüm adımlarımı,

Üstelik, bir kaplumbağa ile yarışacak gücüm olmadan.

Sende sabit kaldı mısralarım

Deniz fenerlerini hayal ediyorum,

Kumsalı dahi olmayan bu diyarlarda.

Bak, gökyüzü aynı!

Unutma, bulutların ardında düşlerimiz

Her karesi umudu fısıldar sensizliğin 

Ardından nefessiz kaldım

Ne bir kurşun ne bıçak yarası

Yokluğun yetiyor 

Soğuk ölümün sevdasına tutulmak için

Vakit geçmek bilmiyor

Bir buse umuduyla tutuşmuş dudaklar

Tenimde inceden bir yangın

Hani yağmur, nerede nefesin?

Avuçlarımdaki çizgilerin izinde,

Sana çıkan bir yol arıyorum.

Yollar tozlu, yağmur yok

Çiçek kokuyor adının ardı

Bahçe bahçe gezerken arı misali,

Bal kimin kısmetine düştü? 

Yine, yeniden yazıyorum,

Adını bilmediğim o duyguyu.

Bitmeyen kıvrımlı dağlar fısıldıyor.

Bir noktada kaybolan bu yol sana çıkıyor.

Yorgunum,

Ama yolunda can atıyor gri duygular.

Arala perdeni, kumsalındayım gözlerinin

Dalgaların sarhoşluğuna emanetim

Bir adım ileri, iki adım geri...