O kadar kırık ki içim,
Yüreğim yangın yeri gibi
Eridikçe eriyor dört bir yanım.
Ağustos sıcağında,
Zift kokan şehirler arası asvaltlara
Düşen kar tanesi gibiyim.
Ne yana dönsem boş,
Uykunun zerresi haram bana.
Göz çukurlarım delice bir yorgunluğu arifesinde.
Sonra mesafeler beliriyor içimin derinliklerinde.
Tuhaf, ama kimse bilmiyor.
Daha güzel yaşayacağım yarınlar için,
Ben bu gece ölüyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder