BOZKIR

Ufuklara dek uzanan mavi göğün altında
Sararmış bozkırlara dönmüş yüreğin

Hüznünün sesi yankılanır kulaklarımda

Mavi göğe perde çeken bulutlar sarmış ruhunu

Aktı akacak yaşların derin pencereden

Yine özlemlerle dile geldi mısralar

Ben bozkır, sen yağmur

Sağnak ol kuru tenime

Bakışlarının buğusunu ÜMİT diye doldur

Duaya kalkmış avuçlarıma

Kasım'ın kasvetinde

Mevsim kışa gebe olsa da,

Bahar kokuyor yarınlarımız..