A N I L A R

Zaman ne izler bıraktı sayfalarda!

En ücra köşelerinde hafızamın

Silik, ama can yakıcı anılar

Bu göçe dair bir sevda türküsü

Yankılanır gönlümün notasız tellerinde..

Sevimsiz Zamanlar

Kentin sokakları

Derin bir sessizliğe gömülü 
Çocukluğumun sinir bozucu çıngırak sesleri 
Özlenen bir büyüye dönüyor ruhumda
Mesafeler artık daha uzun
Küçük bir nefesin hükmü sarmış dört bir yanı
Sanırsın aşılmaz kocaman bir dağ, 

Geçilmez engin bir deniz

Ne bir takunya

Ne sandal 

Ne de bir vagon

Selamlar bulutların keyfine emanet

Aşkın huzuru kaçıyor.

Bana fısılda,

Geçer mi, bu sevimsiz zamanlar?

BOZKIR

Ufuklara dek uzanan mavi göğün altında
Sararmış bozkırlara dönmüş yüreğin

Hüznünün sesi yankılanır kulaklarımda

Mavi göğe perde çeken bulutlar sarmış ruhunu

Aktı akacak yaşların derin pencereden

Yine özlemlerle dile geldi mısralar

Ben bozkır, sen yağmur

Sağnak ol kuru tenime

Bakışlarının buğusunu ÜMİT diye doldur

Duaya kalkmış avuçlarıma

Kasım'ın kasvetinde

Mevsim kışa gebe olsa da,

Bahar kokuyor yarınlarımız..

Umut Yüklü Vagonlar

Gam dolu sanki denizler
Uğrak limanlar tenha
Kumsala yazılı umutlar,
Deli dalgalara karışıyor.
Özgürlüğe kanat çırpan sevdalar
Esaretin koynunda derin bir uykuda
Her şey bir kahvenin telvesinden hallice
Biraz keyif, biraz acı
Sarının türlü tonları
Ve her yerde sonbaharın soğuk tınısı
Kırılsın bunca ümitsizliği hükmü
Daha geçmedi umut yüklü vagonlar..