Bir Akşam Üstü

Bak yine bir akşam üstü!
Ruhumuzda ne güneşler batıyor.
Rüzgarlar ağladığını fısıldıyor kulaklarıma.
Ağlama
Hani ağlayarak büyürmüş ya insan,
Derdi, kederi, hüznü atarmış ya içinden.
Sen ağlama!
Zira, sen ağlayınca yüreğimin sızısı köpürür,
Dalga dalga huzursuzluk kaplar içimi.
Gökyüzünü kıskandıran gözlerindeki
Keder dolu bulutları dağıtma zamanı
Gece yaklaşıyor keskin bir kılıç gibi.
Temmuz rüzgarları ruhumu üşütüyor.
Gel,
Usulca nefes ver tenime.
Yel bakışlarının buğusuyla ısıt beni..