İçim mavinin esaretiyle doluyken
Kızıl sevdalar mesken tutmuş yüreğimi.
Aklımdaki düğüm, aklımı kurcalayan tını
Sanki beyaza olan tutkumu hatırlatıyor.
Aramızdaki soğuk mesafe
Asvaltların siyahına umutlarımı bağlıyor.
Gecenin koyu karanlığında
Renklerin en tuhaf paradoksunu yaşıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder