Kuşlara taş atar gibi,
Umutlarımızı ürkütüler.
Kanatları kırıldı hayallerimizin.
Güvercinlere inat,
Özgürlüğü ummaz oldu yüreğimiz.
Sonra an geldi,
Demli bir çay ve iyi bir dünya özlemiyle,
Umutlarımızı tazeliyorduk bir dolunay gecesinde.
Yeni bir gün ve yeni bir umutla,
Hayallerimizi besliyorduk bir avluda.
Bir sevda kervanı ve bizim için çarpan bir yürekle,
Özgürlüğümüzü yaşıyorduk aşkın dehlizlerinde.
Elimizde kalan son buğday tanesiyle
Yeniden yeşerdi topraktan
Umutlarımız, hayallerimiz, özgürlüğümüz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder