Sevda Kokuyor Gökyüzü

Ellerimi başımın arkasında birleştirdiğim anlar,
Seni en çok özlediğim anlardır Azizim.
Hele hele ahşap bir bankta oturuyor,
Ve en koyu mavisinden bir suya karşı duruyorsam.
İşte yine Sapanca'ya karşı,
Senin özleminle demleniyorum.
Arkamdan tuhaf hırıltılarla bağırıp,
Bir yılan gibi geçen,
18: 30 Ankara-İstanbul trenine aldırış bile etmiyorum.
Aklımda sadece sen,
Kalbimde ise sana duyduğum özlemin enkazı var.
Yeşilin verdiği huzur,
Mavinin beslediği umutlara karışıyor.
Galiba yine sevda kokuyor gökyüzü...