Gülüşün baharı andırır da azizim,
Asıl maharet gözlerindeymiş.
Kırmızı yakışıyor derken,
Siyahın güzel tonu hüküm sürüyor ruhunda.
Belki de, bundandır benim geceleri yazmam.
Hele bir de ay ışığı vuruyorsa tenine,
İşte benim için kanat açıp,
Özgürlüğe koştuğum bir gök yüzü beliriyor.
Halbuki, hatırlar mısın?
Bir gün özgür olmak istersen,
Baharın en güzel tonunda,
Gökyüzüne bakarak yaz demiştin.
Uzun uzun denedim.
Her bahar geldiğinde bulutsuz gökyüzü kolladım.
Cemre nöbetine durdum çoğu zaman.
Ağaçların tomurcuk açmalarına umut bağladım.
Her gökkuşağı çıktığında özgürlüğü kokladım.
Sonra bir gece,
Tesadüfen siyaha teslim oldu ruhum.
Gülüşlerin yerini gözler,
Gündüzlerin yerini geceler aldı.
İşte tam vakitten bu yana
Gündüzleri sadece nefes alır,
Geceleri uzun uzun yazarım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder