Sana yol alıyor zaman,
Seni anıyor kalemlerden akan mürekkepler
Bir anlamı yok oysaki umudun.
Kendine anlatıyor seni,
Kalbindekini aklına okuyor
Belki de hep hatırlamak istiyor gidişinin dehşetini.
Ellerindeki çakıl taşlarının izinde
Unuttu yalnızlığın acı dolu hislerini
Saat bilmem kaç, keder bilmem ne kadar?
Yol ver gitsin bu bilinmezden
Kıyısında bekliyorken zaman..
Aşklar öksüz kalır,
Yorgun ve sahipsiz limanlarda.
Ellerde kabarık bir hesap defteri
Her yerde kırık dökük tekneler
Şehirler sevgiye susamış gibi
Bozguna uğramış arnavut kaldırımları
Gidişlerin enkazı var her köşede
Keşke yolları kapansaydı yalnızlıkların
Sevginin destanı yazılsaydı keşke
Oysa, yıldırım gibi düşer
Elvedayı haykıran bakışlar
Bir balıkçı teknesi bazen,
Bazen de büyük bir deniz yol alır
Suya düşen dolunayın izinde.
