BELKİ

Bir sonbahar yankılanır kıyılarımda

Doğal buğusunda demlenen gözlerin

İçime sığmıyor gün batımının telaşında

Islak saçlarında huzurum

Ve gecenin karanlığında kokun

Bilirim,

Yakamozun izinde olsa da gemiler

Güneşi beklemek zordur.

Aç kanatlarını rüzgara karşı

Geçer zamanın melaneti

Yarınlarda umut var.

Hayal kurma zamanı, göğe bak

Bir akşam üstü, belki gölgen düşer üzerime

Belki yorulur zaman

Bir deniz kıyısında, nefesin ısıtır avuçlarımı

BİLEMEDİM

Bana gözlerinle geldin, anlayamadım.
Yetmedi, 
Sözlerinle hece hece aşkı anlatın, bilemedim.

Artık biliyorum acı olan gerçekleri,

Senin yanında yörende kimliksizim. 

Feryadını göremedim

Kafesin ardındaki serçe misali..

Avuçlarımda can çekişen neydi?

Yarınlarım öksüz kaldı.

Maharet gecede değildi,

Ben seni sevdim onun siyah tonlarında.

Gündoğumu yol alırken karanlığın dehlizlerinde,

Yalnızca iki şeye mum yakıyorum

Bir senin yokluğunun matemine,

Bir de Arifiye'nin sizi ışıksız bırakacağım ısrarına,

Senin olan bir dünyada

Tümüyle sana ait olan bir köşede kıvranırken

Bin elveda yakan bana gelmeni bekliyorum

Oysa biliyorum!

Bana kalbinle geldin, anlayamadım.

Yetmedi,

Omuzlarıma tel tel saçlarını saldın, bilemedim...